Optimot. Consultes lingüístiques - Llengua catalana

empegueir-se

v. intr. pron. [LC] Torbar-se, avergonyir-se. S'empegueïa de la seva ignorància. T'empegueïes de reaccionar honestament. La Maria s'empegueeix i acota el cap.
Institut d'Estudis Catalans
Abreviacions